25 June, 2006

north


Μια μικρή πόλη είναι μια μεγάλη πράσσινη τρύπα, -και οι μεγάλες ιδέες της, ένα μικρό ποντίκι.*
Κάπου στο μπαχτσέ, απέναντι η μεγάλη ερωμένη της εφηβείας...
Μια μεγάλη πράσσινη τρύπα...
Κρίμα!
                                                                                                                                                                          *Xavier Forneret

Labels:

19:46@tomorrow's patries 9 thghts<<<  

9thoughts:

At 26 June, 2006 18:34, Blogger Eirini Stavrou thoughts...

Βοήθεια!!!

Δεν θάντέξω άλλο στην...Κοζάνη!
Έρχομαι στα λόγια σου...
Νοιώθω να πνίγομαι!
Αποχαιρέτισα τη Μάντη κ...(σνιφ)
μελαγχόλησα......


Άντε!
Όλο λες ότι θα 'ρθείς...
Έλα για παρέεεεα!!!

 
At 27 June, 2006 00:55, Blogger Eirini Stavrou thoughts...

This comment has been removed by a blog administrator.

 
At 30 June, 2006 15:46, Blogger tomorrow's patries thoughts...

δεν είναι ακριβώς έτσι...

οταν πάρω το mini μου, 8α'ναι καλύτερα!


πι.ες//soon...

 
At 02 July, 2006 21:19, Blogger Eirini Stavrou thoughts...

Αν πάρεις κ το αυτοκινητάκι σου....Μόνο στην εξεταστική θα σε βλέπουμε!!!

 
At 03 July, 2006 20:06, Blogger tomorrow's patries thoughts...

πολύ θα το 'θελα αυτό (!), αλλά... θα με φάει η Σουρδία για μια τερταετία (γμτ!)

//ρε, τί έγινε; ήρθε κιόλας ο Σεπτέμβρης; από χθες το πρωι μας έχει σακατέψει στη βροχή... για πρωτοβρόχια μου φαίνονται και όχι για καλοκαιρινές μπόρες..

πάει... ΤΡΕΛΑΘΗΚΕ και τούτος (όπως όλοι μας!)

 
At 04 July, 2006 16:48, Blogger Eirini Stavrou thoughts...

Πήρα το δίπλωμα!!!!!!!!!!!!!!!!!

 
At 04 July, 2006 21:57, Blogger tomorrow's patries thoughts...

ωχ!
:D

 
At 07 July, 2006 00:11, Anonymous Anonymous thoughts...

οι μεγάλες ιδέες χάνονται στη ρουτίνα της ζωής...
αλλά η ελπίδα πάντα υπάρχει...

 
At 07 July, 2006 14:39, Blogger tomorrow's patries thoughts...

ίσως να ισχύει γαι τις προσωπικές μας μεγάλες ιδέες, anemoniiii.

εγώ μιλώ για την πόλη που κάποτε λάτρευα... για τις μεγάλες ιδέες της Θεσσαλονίκης! Η οποία όσο περνά ο καιρός μικραίνει - σαφώς όχι σε μέγεθος, αλλά σε κίνηση, σε ορίζοντες...

Πώς είναι δυνατό μια πόλη όπως η παλιά μου ερωμένη, να'χει κλειστεί τόσο βαθιά στον ευαυτό της. Με τόσους χιλιάδεσ φοιτητές, με πολύ έντονο το στοιχείο του "άλλου", με πραγματικά άξιους ανθρώπους -ανθρώπους με όνειρα και όρεξη...
Πώς είναι δυνατό να βουλιάζει στην εσωστρέφειά της, να μικραίνει χρόνο το χρόνο και να πιπιλίζει σύνδρομα κατωτερότητας?

Σε μια τέτοια κατάσταση ο φασισμός και οι κιτς "ελληναράδες" δεν αργούν να φανούν -αν δεν έχουν φανεί ήδη.

Στο τέλος έχεις δίκαιο... μόνο η ελπίδα απομένει...
Κρίμα όμως!

 

Post a Comment

<< Home

//WeAreAllTomorrow'sParties: