σιωπή & νύχτα
... κατέβηκε μαλακά τη σκάλα της από σύννεφα, και πέρασε αθόρυβα μέσα από τα τζάμια.... ξάπλωσε πάνω σου και απόθεσε τα χρώματά της πάνω στην όψη σου.
Τα μάτια σου μεγάλωσαν έτσι αλλόκοτα καθώς θωρούσαν αυτή την επισκέπτρια... κι αυτή σου έσφιξε τόσο τρυφερά το λαιμό που από τότε κράτησες για πάντα την τάση για δάκρυα...
...κι όλο αυτό το ζωντανό φως σκεφτόταν κι έλεγε: "θα ζεις αιώνια... θα είσαι ωραίος με τον δικό μου τρόπο. Θα αγαπάς ό,τι αγαπώ και ό,τι με αγαπά: το νερό, τα σύννεφα, τη σιωπή και τη νύχτα. Τον τόπο που δεν θα είσαι."
//the night is calm so lets go for a ride
it's these simple things that keep us alive
there's a bad, unkind thing in the air tonight.but we let the moon show us where to hide, alright
*YELLOW LIGHTS MEAN SLOW DOWN, NOT SPEED UP - LOGH * κος Κάρολος
Labels: green bottles, hometown, myths
4thoughts:
"Σεληνιαστήκαμε" αγαπητέ μου με το φεγγάρι του κατακαλόκαιρου!
Ωραία και αισθαντική η μικρή γωνιά σου!
yeap!
μα για λίγο μόνο...
ίσως το Αυγουστιάτικο να'ναι πιο χορταστικό, ξεπροβάλλοντας μέσα από τη θάλασσα, ανάμεσα από αρμυρίκια και πεύκα!
//αισθαντική;
χαίρομαι που σου άρεσε
Του φεγγαριού τ' ασήμι...
Κάτω στο καλντερίμι απλώθηκε...
Κι η Άννα το αγρίμι..
Στο φωτεινό ταξίδι σηκώθηκε...
Αχ πήγε να χορέψει...
Τους άντρες να μαγέψει μες στη γιορτή..
Μα την καρδιά του Φώτη θα την εκάψη πρώτη σαν το χαρτί...
Αν έκλαψε η Σαλώμη...
Στου πάθους τη συγγνώμη..
Θα λυτρωθει...
Μα το βαρύ της στέμμα...
Ρουμπίνι μες στο αίμα θα βαφτεί...
Μια βραδιά στη Λευκάδα,πανσέληνο πρέπει να είχε. . .πύρινο ήταν το φεγγάρι!Κατακόκκινο...
Έπρεπε να το δεις...
Υπέροχο. . .
Post a Comment
<< Home